غمی که مجال گفتن ندارد؛ مراتب اندوه پنهان:
این بیت، به ظرافت به سکوتِ ناشی از شدت غم اشاره دارد؛ حالتی که عمق اندوه، مجالِ بیان کلمات را از انسان میگیرد و این سکوت، خود گویای عمقِ بسیارِ درد است. این همان 'کتمان' در علم روانشناسی است که گاهی برای حفظ خویشتن انجام میشود.
راهکار:
گاهی اوقات، بیان نکردن اندوه، خود گامی بزرگ برای درک عمیقتر آن است. اما اگر این بار سنگین شد، نوشتن یا صحبت با یک دوست مورد اعتماد، میتواند دریچهای به سوی آرامش باشد.