مهتاب در شعر

شعر عاشقانه: ناز چشمانت، فراتر از جمال مهتاب:

این دوبیتی، نمادی بارز از غلو و اغراق لطیف در شعر عاشقانه فارسی است. در این سنت دیرینه، زیبایی معشوق فراتر از پدیده‌های طبیعی چون ماه قرار می‌گیرد. ماه خود در ادب فارسی نماد زیبایی و نور است، اما در اینجا، آنقدر کم‌رنگ می‌شود تا عظمت چشم یار را برجسته‌تر کند و عمق ستایش شاعر را به تصویر بکشد.

راهکار:

برای بیان احساسات عمیق، از استعاره‌ها و تشبیهات ادبی استفاده کنید. این کار به کلام شما عمق و زیبایی می‌بخشد، درست مثل اینکه چگونه شاعر با «قاب کردن» ناز چشم، آن را از مهتاب فراتر برده.