مهربانی و اولویت: درک روانشناسی رفتارها:
تجربه اینکه مهربانی همیشه اولویت نیست، پدیدهای رایج است. از دیدگاه روانشناسی، انسانها اغلب آنچه را که در دسترس دائمی میبینند کمتر ارزشگذاری میکنند. این حس اطمینان از حضور دائمی فرد مهربان، گاهی باعث میشود دیگران ناخواسته از آن غافل شوند، نه از سر بدخواهی، بلکه به دلیل برداشت از عدم نیاز به تلاش برای حفظ آن. این یک واقعیت تلخ درباره ادراک انسانی است که جای تأمل دارد.
راهکار:
برای حفظ ارزش مهربانیتان، مرزهای سالمی تعیین کنید و به خودتان نیز اولویت دهید. وقتی شما برای خود ارزش قائل میشوید و این را در رفتار نشان میدهید، دیگران نیز به مرور زمان این ارزش را بهتر درک میکنند و از شما قدردانی بیشتری خواهند داشت.