مدح معشوق

مولانا: اوج مدح معشوق در شعر عرفانی:

مولانا در این بیت، با تکرار دلنشین «شکر اندر شکر» و ساختار «هم ... هم ...»، نه تنها زیبایی و شیرینی معشوق را وصف می‌کند، بلکه به سبکی عارفانه، از کثرت و بی‌نهایت بودن این صفات سخن می‌گوید. این تکرار، بیانگر عمقی فراتر از یک وصف ساده و اشاره به گستردگی وجودی آن صفت است، که در ادبیات عرفانی بسیار دیده می‌شود.

راهکار:

برای درک عمیق‌تر شعر عرفانی، علاوه بر معنا، به موسیقی کلام و وزن آن توجه کنید. خواندن شعر با صدای بلند، حس و حال عرفانی آن را ملموس‌تر می‌کند و لایه‌های پنهان آن را آشکار می‌سازد.