روزگار و نمک روی زخم: چرایی درد مضاعف:
این بیان احساسی عمیقاً انسانی است که از دو جنبه به انسان آسیب میرساند: ضربات بیامان «روزگار» و نمک پاشیدن «آدمها» بر زخمهای کهنه. این دوگانگی درد، در ادبیات و فلسفه بسیاری از فرهنگها بازتاب یافته است. اغلب، زخمهای وارده از سوی انسانها بهخاطر شکستن اعتماد و پیوندها، از زخمهای ناشی از اتفاقات طبیعی زندگی دردناکتر قلمداد میشوند. این نگاه به ما یادآوری میکند که ریشههای یأس گاهی در خود ما و روابطمان نهفته است.
راهکار:
برای کاستن از این درد مضاعف، مرزهای عاطفی محکمی با افرادی که به شما آسیب میزنند ایجاد کنید. همچنین، توانایی «پذیرش» آنچه قابل تغییر نیست را در خود پرورش دهید تا از انرژی شما برای آنچه قابل تغییر است، یعنی واکنشها و انتخابهایتان، استفاده شود.