هستی‌شناسی عشق

شعر عاشقانه: جان بی تو نمی‌ماند؟:

این بیت زیبا نه تنها عمق عشق را نشان می‌دهد، بلکه با پرسشی فلسفی، معشوق را به جایگاهی فراتر از «جان» و شرطِ بودنِ هستی ارتقا می‌بخشد. در ادبیات فارسی، این دست از بیان، معشوق را نه صرفاً یک دلبر، بلکه جوهر و ستونِ وجود معرفی می‌کند که فقدانش مترادف با نیستی است. این نگاه به عشق، مرزهای عاطفه را درنوردیده و آن را به بنیادی فلسفی و هستی‌شناسانه تبدیل می‌کند.