حسرت کودکی و معنای زندگی: چرا دویدیم و ندیدیم؟:
این گفتوگو، روایتگر تنش عمیق میان آرزوهای دوران کودکی و واقعیتهای زندگی بزرگسالی است. «هرچه دویدم، هیچی ندیدم» استعارهای درخشان از تلاش بیوقفه انسان برای یافتن معناست که گاه به حس پوچی میانجامد. این حس نه تنها نشاندهنده شکست نیست، بلکه فرصتی برای بازتعریف انتظارات و یافتن زیباییهای پنهان در مسیر زندگی است.
راهکار:
وقتی حس میکنید دویدهاید و چیزی ندیدهاید، شاید زمان آن است که مکث کنید. توجه به جزئیات کوچک روزمره و تمرین «ذهنآگاهی» (mindfulness) میتواند به شما کمک کند تا زیباییهای پنهان مسیر زندگی را کشف کنید. گاهی معنا در لحظههاست، نه در مقصد.