اندک باقی مانده: شعری درباره تابآوری و امید:
این دو جمله کوتاه، با وجود تلخی، تصویری عمیق از بقا و امید را در دل خود دارند. در روانشناسی، این پایداری و تابآوری در برابر فقدانهای بزرگ، نشاندهنده ظرفیت بینظیر روح انسانی برای یافتن معنا و ادامه حیات حتی با کمترین داشتههاست. این "اندک" باقیمانده، نه صرفاً بقایا، بلکه ممکن است جوهر هستی و اراده برای زندگی باشد که ارزشی بیبدیل پیدا میکند.
راهکار:
هنگام مواجهه با فقدان، به جای تمرکز بر آنچه رفته، به «اندک» باقیمانده توجه کنید؛ این جوهر، منبع اصلی تابآوری و امید شما برای ادامه و بازیابی است.