فقر عرفانی

تمنای دیدار: فقر عاشقانه در شعر فارسی:

این مصرع زیبا، یادآور مفهوم «فقر» در ادبیات عرفانی فارسی است. در این دیدگاه، «فقیر» کسی نیست که از مال دنیا بی‌نصیب است، بلکه آنکه روحاً نیازمند دیدار و توجه معشوق ازلی است و تمام دارایی‌اش همین دلدادگی است. این تضاد میان توانگر (معبود/معشوق) و فقیر (عاشق) عمق وابستگی و تمنا را به زیبایی نشان می‌دهد.

راهکار:

برای درک عمیق‌تر چنین اشعاری، به نمادگرایی کلمات مانند «فقیر» و «توانگر» و نقش آنها در بیان حالات درونی و عرفانی توجه کنید؛ این کلید گشایش معانی پنهان است.