دوست داشتن جمعی

تکرار تنهایی در آغوش چشم‌ها:

این شعر کوتاه، تصویری ظریف از تنهایی اگزیستانسیال ارائه می‌دهد. شاعر با وجود اشتیاق به دوست داشتن همگان، در انزوای درونی خود تکرار می‌شود. این پارادوکس، جوهره‌ی بسیاری از تجربه‌های انسانی است.

راهکار:

در پذیرش تناقضات درونی‌تان تردید نکنید. گاهی همین تضادها، منبع خلاقیت و خودشناسی هستند.