درس تنهایی: وقتی هیچکس موندنی نیست:
تنهایی، با تمام سختیهایش، گاهی تلنگری عمیق است برای بازنگری در انتظارات ما از دیگران. این تجربه میتواند به درک این واقعیت کمک کند که اتکا به خود و پذیرش ناپایداری روابط، مسیری است به سوی بلوغ روحی و استقلال درونی، دیدگاهی که در فلسفه بودایی نیز بر آن تأکید شده است.
راهکار:
این درک میتواند آغاز سفری به سوی خودشناسی باشد. به جای تمرکز بر ناپایداری بیرونی، روی تقویت منابع درونی خود و ساختن ارتباطی عمیقتر با خویشتن سرمایهگذاری کنید تا تابآوریتان افزایش یابد.