بخشایش و پذیرش

فقدان جبران‌ناپذیر: آیا عذرخواهی کافی است؟:

این پرسش، به ظرافت مرز بین پشیمانی و فقدان جبران‌ناپذیر اشاره دارد. در روانشناسی، گاهی پذیرش واقعیت از دست رفته، گامی مهم‌تر از تلاش برای بخشش چیزی است که دیگر به حالت اول بازنمی‌گردد. عذرخواهی برای ترمیم روابط است، اما برخی آسیب‌ها تغییر دائمی ایجاد می‌کنند که نیازمند سوگواری و گذر از آن است.

راهکار:

به جای تمرکز بر «بخشیدن» آنچه غیرقابل بازگشت است، بر «پذیرش» آن و یافتن مسیرهای جدید برای معنا بخشیدن به تجربه خود تمرکز کنید. پذیرش، گام اول در گذار از رنج و ساختن آینده‌ای متفاوت است.