بازنمایی درونی

قلبی که در آغوش می‌کشد:

این حرکت «در آغوش کشیدن تو در قلبم» فراتر از یک دلتنگی ساده است؛ نشان‌دهنده یک توانایی ذهنی عمیق برای ایجاد بازنمایی‌های درونی از عزیزان است. این مکانیسم روانی به حفظ پیوندهای عاطفی و یافتن آرامش در غیاب فیزیکی کمک می‌کند، و گواهی بر قدرت حافظه و خیال در پر کردن فاصله‌هاست.

راهکار:

برای تقویت این پیوند درونی، گاهی آگاهانه لحظات شیرین با او را تجسم کنید و جزئیات آن‌ها را به یاد آورید. این کار صرفاً نوستالژی نیست؛ بلکه به تثبیت «بازنمایی درونی» شخص کمک کرده و حس حضور او را واقعی‌تر و ملموس‌تر می‌سازد.