تکیهگاههای تنها:
این جمله به زیبایی، بار پنهان کسانی را به تصویر میکشد که همواره تکیهگاه دیگرانند اما خود در خلوت، نیازمند حمایت. از منظر روانشناسی، این پدیده میتواند منجر به فرسودگی عاطفی شود، زیرا نیازهای درونی این افراد اغلب نادیده گرفته میشود. اهمیت دارد که جامعه به نیازهای «دهندگان» نیز توجه کند و فضایی برای ابراز آسیبپذیری آنها فراهم آورد.
راهکار:
اگر خود شما همیشه تکیهگاه دیگرانید، به یاد داشته باشید که درخواست کمک نشانه ضعف نیست، بلکه گامی هوشمندانه برای حفظ سلامت روان و ادامه حمایتهایتان است.