بار انتظار: فرسودگی پیش از پایان اندوهها:
این جمله کوتاه، عمیقاً به ماهیت زمان و انتظار در مواجهه با اندوه اشاره دارد. روانشناسان اغلب بر این نکته تأکید میکنند که انتظار مداوم برای پایان یک وضعیت ناخوشایند، میتواند به تنهایی فرسایشدهنده و مخرب باشد؛ گویی که بار انتظار، سنگینتر از خود اندوه میشود. این مفهوم به «فرسودگی روانی» یا «نیروی استقامت منفی» در برابر مشکلات اشاره دارد، جایی که امید به پایان یافتن رنج، خود به عاملی برای رنج بیشتر تبدیل میشود.
راهکار:
برای رهایی از بار انتظار، تمرکز را از «پایان اندوه» به «مدیریت لحظه حال» تغییر دهید. مشارکت فعال در فعالیتهای کوچک و معنادار، حتی در اوج ناراحتی، میتواند حس توانمندی را بازگرداند و به تدریج مسیر خروج از فرسودگی را هموار کند.