سرکوب عواطف: وقتی خاطرات از چشم سرازیر میشوند:
این تصویرسازی قوی، بهخوبی نشان میدهد که ذهن ما هرچند تلاش کند خاطرات تلخ را ببلعد، بدنمان راهی برای ابراز آنها پیدا میکند. اغلب اوقات، سرکوب عواطف منجر به بروز فیزیکی آنها میشود، گویی چشمها دریچهای برای رهایی سنگینی گلو هستند. این یک حقیقت روانشناختی است که نباید از آن غافل شد.
راهکار:
به جای سرکوب خاطرات، به آنها اجازه ابراز دهید. نوشتن احساساتتان در یک دفترچه یا گفتگو با فردی مورد اعتماد میتواند به پردازش سالمتر عواطف کمک کند و از سنگینی آنها بکاهد.