معیار ناشناخته مهربانی:
این حس شما ریشه در یک اصل روانشناسی به نام "اثر تقابل" داره. ما ارزش چیزها رو با مقایسه میسنجیم. وقتی مهربانی به یک "هنجار" همیشگی برای نزدیکان تبدیل میشه، اونها نقطه مرجعی برای درک ارزش استثنایی این رفتار ندارن. این یک خطای ادراکی رایجه، نه لزوماً بیمهری.
راهکار:
بهجای آرزوی دیدن روی دیگرتان، گاهی با "گفتگوی سازنده" نیازتان به قدردانی را بیان کنید. مثلاً بگویید: "وقتی برایت وقت میگذارم، حس خوبی میگیرم اگر متوجهش باشی." این کار به جای اتهام، روی حس شما تمرکز دارد.