استغنا در شعر: رهایی از هوس و آرامش درونی:
این مصرع کوتاه، با ایجاز خاص خود، یادآور مفهوم «استغنا» در ادبیات عرفانی فارسی است؛ حالتی که در آن انسان از طلب ظواهر و تعلقات بیرونی رها میشود و آرامش را در درون خود مییابد، گویی نیازی به زلف پریشان هیچکس ندارد. این رویکرد، دریچهای به سوی صلح با خود و جهان میگشاید.
راهکار:
برای دستیابی به آرامش پایدار، به جای تمرکز بر انتظارات بیرونی، لحظاتی را به دروننگری و یافتن رضایت درونی اختصاص دهید؛ این مسیر، رهاییبخش حقیقی است.