تامل در اصالت انسان: چرا دیگر آدمی از جنس خاک نیست؟:
این عبارت کوتاه، فراتر از یک دلخوری ساده، بازتابی است از یک دغدغه دیرینه در فلسفه و ادبیات؛ درباره از دست رفتن جوهر انسانی. از دیدگاه برخی فلاسفه، «جنس خاک» بودن انسان نماد ضعف، فانی بودن و تواضع اوست که او را از هرگونه غرور بیجا بازمیدارد. شاید این متن، حس فقدان همان ویژگیهای اصیل و طبیعی را در انسان معاصر ابراز میکند.
راهکار:
برای بازیافت حس اصالت و ارتباط عمیق، سعی کنید لحظاتی را دور از فضای مجازی و در ارتباط مستقیم با طبیعت بگذرانید؛ این کار به شما کمک میکند تا با ریشههای وجودی و «جنس خاک» بودن خود آشتی کنید و توازن را بازیابید.