عشق و رهایی: گاه رفتن، نشانهی عشقه:
این جمله کوتاه، یادآور مفهوم پارادوکس در عشق است. اغلب تصور میشود رفتن نشانهی بیعشقی است، اما گاهی ارادهی رها کردن، بالاترین شکل ابراز عشق و احترام به آزادی طرف مقابل است. این ایده در فلسفهی اگزیستانسیال نیز ریشه دارد.
راهکار:
به این فکر کنید که گاهی اوقات، رها کردنِ چیزی که دوست دارید، نشانهی قدرت و عمق احساسات شماست، نه ضعف. این یک انتخاب آگاهانه است.