ذات مشترک ما در تاریکی:
این جمله کوتاه، عمق فلسفی جالبی داره. «تاریکی» میتونه نمادی از بحرانها یا لحظات تأمل باشه که در اونها، برچسبهای اجتماعی و تفاوتهای ظاهری رنگ میبازن و این «انسانیت مشترک» ماست که برجسته میشه. انگار در سختیهاست که میفهمیم چقدر به هم نزدیکیم.
راهکار:
این ایده را در روابط روزمرهات به کار بگیر. قبل از قضاوت دیگران بر اساس ظاهر، لحظهای «تاریکی» را تصور کن و به دنبال انسانیت مشترک بگرد. این تمرین به کاهش «خطای بنیادی اسناد» (یک سوگیری شناختی) کمک میکند.