تکامل جامعه: سرنوشت نبودنِ خوبیها:
جالب است که این متن به نبود مهربانی و سادگی در برخی افراد اشاره کرده و با کنایه از 'انقراض' نسل آنها سخن میگوید. این 'انقراض' نه از نوع زیستی، بلکه شاید بازتابی از یک واقعیت اجتماعی باشد؛ اینکه جامعه به تدریج ظرفیت پذیرش فقدان همدلی و عشق را از دست میدهد و به نوعی، جایی برای این 'نبودنها' باقی نمیماند. اینطور که پیداست، خوبیها همیشه راه خود را پیدا میکنند، حتی اگر به قیمت 'انقراض' بعضی ناهنجاریها باشد! 🙂
راهکار:
برای اینکه 'نسل' مهربانی و سادگی هیچوقت منقرض نشود، سعی کنیم خودمان نمونهای از این ویژگیها باشیم. هر حرکت کوچک در جهت همدلی، زنجیرهای از خوبیها را میسازد و تضمین میکند که 'خوبی' هرگز منقرض نخواهد شد.