احترام و مهربانی

پارادوکس مهربانی: چرا گاهی خوبی به انزوا می‌انجامد؟:

این برداشت که گاهی خوبی به انزوا و بدی به احترام منجر می‌شود، در واقع به ریشه‌های روانشناسی اجتماعی بازمی‌گردد. اغلب، آنچه ما به عنوان «احترام» از آن یاد می‌کنیم، می‌تواند نه از نیکوکاری، بلکه از مرزهای قوی و حتی ترس ناشی شود، در حالی که مهربانی واقعی نیاز به درک عمیق‌تری از ارزش‌ها و خودشکوفایی دارد. جامعه گاهی مرزهای قوی را با قدرت و مهربانی بی‌حدومرز را با ضعف اشتباه می‌گیرد.

راهکار:

همیشه به خاطر داشته باشید که مهربانی با مرزهای سالم، نه ضعف، بلکه قدرت است. به خودتان احترام بگذارید تا دیگران نیز همین کار را بکنند و از انزوای ناشی از مهربانی بی‌حد و مرز جلوگیری کنید. این خوداحترامی شماست که مرزها را تعیین می‌کند.