پارادوکس عطش عشق در ادبیات عرفانی:
اشاره به این پارادوکس که وصال نه تنها اشتیاق را فرو نمینشاند بلکه شعلهورترش میکند، مضمونی عمیق در ادبیات عرفانی فارسی است. این تجربه نشاندهنده ماهیت بیپایان عشق حقیقی است که هرچه بیشتر از آن مینوشی، تشنهتر میشوی، گویی دریایی است که عمقش با هر بار غواصی بیشتر نمایان میشود و سیراب شدن در آن محال.
راهکار:
برای درک عمیقتر این حسِ بیکران، به دیوان شعرای عارف مانند مولانا یا حافظ رجوع کنید. کشف این مفاهیم به شما کمک میکند تا ابعاد جدیدی از عشق و هستی را درک کرده و از عمق کلمات لذت ببرید.