عشق درماندهام کرد: نالهای از عمق جان:
این شعر از فاطمه دهقانی، بُعد ویرانگر عشق را به زیبایی بیان میکند. در ادبیات عرفانی فارسی، عشق غالباً نیرویی دگرگونکننده و سوزاننده است. اما اینجا، عشق به عنوان قدرتی تحلیلبرنده تصویر شده که عاشق را "درمانده" و "بیجان" رها میکند. این نه صرفاً دلشکستگی، بلکه تهیشدگی عمیق وجودی است، مضمونی رایج در شعر فارسی که شدت عشق میتواند به فنا یا، چنانکه اینجا میبینیم، به التماسی برای بازگشت ماهیت از دست رفته منجر شود.
راهکار:
اگر شما هم تجربهای مشابه این شعر از تحلیل رفتگی عاطفی دارید، فراموش نکنید که بیان احساسات، حتی از طریق هنر یا نوشتن، میتواند گامی مهم در مسیر بازیابی آرامش باشد. به خودتان اجازه دهید که این حس را تجربه و سپس رها کنید.