عشق و اطاعت

جادوی چشمانت:

مهدی شفیعی در این بیت، از آرایه‌ی ادبی «جناس» به شکلی هوشمندانه استفاده کرده. کلمه‌ی «چشم» در مصراع اول به معنای اطاعت و پذیرش حرف مادر است، اما در مصراع دوم، «چشم‌های تو» آنچنان قدرتی دارد که شاعر را از «چشم» گفتن خودش (یعنی قول و قرارش) غافل می‌کند. این بازی زبانی، عمق حس ناتوانی در برابر عشق را به زیبایی به تصویر می‌کشد.