پناهگاه حقیقی: تکیهگاهی پایدار در دنیای انسانها:
این عبارت کوتاه، به شکل هوشمندانهای به یک واقعیت روانشناختی اشاره دارد: اتکای مطلق به دیگر انسانها برای پناه و آرامش، میتواند به جای امنیت، احساس تنهایی و بیپناهی عمیقتری را به دنبال داشته باشد. انسانها ذاتا محدود و متغیرند؛ پناهگاه واقعی اغلب در درون خودمان یا در منابع پایدارتر (مانند ارزشها، باورها یا اهداف شخصی) یافت میشود.
راهکار:
برای ایجاد پناهگاهی مستحکم، روی توسعه مهارتهای تابآوری فردی خود تمرکز کنید و به جای اتکای صرف به یک فرد، شبکهای متنوع از حمایتها (خانواده، دوستان، جامعه، فعالیتهای سازنده) ایجاد کنید. این کار به شما کمک میکند تا در برابر ناملایمات انعطافپذیرتر باشید.