آواز

صدای بهشتی: نغمه‌ای که دل را می‌رباید:

آواز را می‌توان بازتابی از روح انسان دانست؛ پژواکی از احساسات ناب و لطافت درونی. در شعر "صدآیش از بهشت بود"، شاعر با تشبیه صدای مورد نظر به بهشت، اوج دلنشینی و زیبایی آن را بیان می‌کند و نشان می‌دهد چگونه صدا می‌تواند پلی به سوی آرامش و کمال باشد.

راهکار:

صدای دلنشین، گنجی است که باید قدر دانست. اگر صدایی در اطرافتان هست که حالتان را خوب می‌کند، با ابراز قدردانی، آن را تشویق کنید تا بیشتر شنیده شود.