درد: آخرین پیوند با آنچه از دست دادهایم:
این جمله به زیبایی یکی از پیچیدهترین جنبههای سوگ را بیان میکند: مقاومت در برابر التیام، نه از سرِ عدم تمایل به بهبودی، بلکه از ترس قطع آخرین پیوند با آنچه از دست دادهایم. درد در اینجا نه یک دشمن، بلکه نگهبانِ خاطرهای عزیز است. این دیدگاه عمیق، در روانشناسی سوگ، به مفهوم «حفظ ارتباط از طریق فقدان» اشاره دارد و نشان میدهد که چگونه حتی رنج میتواند معنایی فراتر از خود یافته و پلی بین گذشته و حال ما باشد.
راهکار:
پذیرش درد به عنوان بخشی طبیعی از مسیر سوگ، نه انکار آن، میتواند اولین گام به سوی التیام باشد. به خودتان اجازه دهید که هم سوگواری کنید و هم به آرامی در مسیر رشد و بازیابی گام بردارید.