در باغی بینام و نشان
رز سفید، تنها، بیفغان
نه آواز داشت، نه رنگی بلند
فقط دلش پر بود از دردِ کمند
کنارش رز قرمز نشست
با دلی پرشور، ولی دلخست
و شب، آرام از شاخهها گذشت
مثل خاطرهای که بیصدا برگشت...️
رز سفید، تنها، بیفغان
نه آواز داشت، نه رنگی بلند
فقط دلش پر بود از دردِ کمند
کنارش رز قرمز نشست
با دلی پرشور، ولی دلخست
و شب، آرام از شاخهها گذشت
مثل خاطرهای که بیصدا برگشت...️
3.0
غمگین شعر نمادگرایی ادبی احساسات ناگفته شعر معاصر تنهایی این شعر با ظرافت خاصی از نمادگرایی گل رز استفاده م...