آدم ها شاید بار ها بخندن اما محاله آن لبخند ها به چشمانش نور ببخشند !:

چشمانش ، آینه‌ای از درد و غم هستند که هیچ لبخندی نمی‌تواند آن را پنهان کند. در پس آن لبخندهای موقتی هزاران قصه ناگفته و خاطره‌های تلخ نهفته است گاهی همهمه‌ی خوشیِ دنیای بیرون با صدای درونش هماهنگ نیست و او فقط یکنواخت‌تر می‌خندد ، تا دیگران را آرام کند، در حالی که چشمانش داستانی غم‌انگیز از زندگی را روایت می‌کنند !