آهنگ احمدرضا منصوری به نام مریم سپید:

دلبر چرا امشب تو خوش‌آوا و لبخندی
بجانم آتش افکندی مرا دیوانه کردی
امشب که باران غمت از دیده می‌بارد
دلم در سینه می‌نالد مرا دیوانه کردی
مرا آواره کردی اشکی که ریزد ز دیده‌ی من
آهی که خیزد زسینه‌ی من رنگ تمنا ندارد
تو آن گل مریم سپیدی بی‌تو دلم عشقی و امیدی
دیگر به‌دنیا ندارد دلبر مرا دیوانه کردی
در عاشقی افسانه کردی آخر کجایی؟
رفتی غم و دردم ندیدی این چهره‌ی زردم ندیدی
آخر کجایی؟!
اشکی که ریزد ز دیده‌ی من آهی که خیزد زسینه‌ی من
رنگ تمنا ندارد تو آن گل مریم سپیدی
بی‌تو دلم عشقی و امیدی دیگر به‌دنیا ندارد
دلبر چرا امشب تو خوش‌آوا و لبخندی
بجانم آتش افکندی مرا دیوانه کردی
امشب که باران غمت از دیده می‌بارد
دلم در سینه می‌نالد مرا دیوانه کردی
مرا آواره کردی...