غریباً،وحیداً،فریدا،حسین‌جان...! :

ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺎن
ﻗﺒﻮل ﺷﺪ ﺗﻮﺑﻪ ی ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪم اﺳﻤﺘﻮ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدم
ﺑﺮای اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﺮای ﺟﺴﻢ ﺗﻮ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدم
ﺟﺒﺮئیل ﮔﻔﺖ ﻋﻄﺸﺎن
ﻳﺎ ﻗﺪﻳﻢ اﻟﺎﺣﺴﺎن
ﮔﺮﻳﻪ می ﻜﺮدم
ﺟﺒﺮئیل ﮔﻔﺖ ﻋﺮﻳﺎن
روی ﺧﺎک ﺳﻮزان
ﮔﺮﻳﻪ می کردم
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا
می گفت زﻳﻨﺐ از ﺧﻴﻤﻪ دﻳﺪا
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا
می گفت ﺷﻤﺮ رو ﺳﻴﻨﻪ ات ﭘﺮﻳﺪا
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا
می گفت ﺧﻨﺠﺮش ﺳﺨﺖ ﺑﺮﻳﺪا
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا
می گفت ﻣﻮﺗﻮ ﺧﻴﻠﻰ ﻛﺸﻴﺪا
واﻟﺎ وﻗﺎﺣﺖ داره
ﺧﻴﻤﻪ ﻧﺮﻳﺪ ﺑﺮادرم رو ﺧﻴﻤﻪ ﻏﻴﺮت داره
واﻟﺎ وﻗﺎﺣﺖ داره
زﻧﺪه اﺳﺖ ﻫﻨﻮز ببینید اﻧﮕﺸﺘﺸﻮ ﺣﺮﻛﺖ داره
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺎن
دﻟﻢ آروم نمیشه
ﺑﺮات ﺑﻰ اﺧﺘﻴﺎر ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدم
ﭘﺎی روﺿﻪ ات زﻧﻮﻧﻪ
ﻧﺸﺴﺘﻢ زار و زار ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدم
ﺟﺒﺮئیل ﮔﻔﺖ آروم
ای ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻈﻠﻮم
ﮔﺮﻳﻪ می کردم
ﺟﺒﺮئیل ﮔﻔﺖ ﭘﻬﻠﻮم
تیغ ﻛُﻨﺪ و ﺣﻠﻘﻮم
ﮔﺮﻳﻪ می کردم
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا
می گفت ﺧﻮردی زﺧﻢ از ﭘﻠﻴﺪا
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا
می گفت می زدن رﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪا
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا
می گفت ﺧﻮاﻫﺮت دﻳﺮ رﺳﻴﺪا
ﻏﺮﻳﺒﺎً وﺣﻴﺪاً ﻓﺮﻳﺪا
می گفت ﺟﺎی ﺳﺎﻟﻢ ﻧﺪﻳﺪا
شیب ﮔﻮداﻟﻪ و ﺷﺎه ﺑﻰ ردا
وا ﻣﺤﻤﺪا وا ﻣﺤﻤﺪا
ﻋﻤﻪ ﺟﺎن رو ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ زد ﺻﺪا
وا ﻣﺤﻤﺪا وا ﻣﺤﻤﺪا
می زنه ﺳﻨﺎن ﺟﺪا ﺷﻤﺮ ﺟﺪا
وا ﻣﺤﻤﺪا وا ﻣﺤﻤﺪا
ﻟﺎاﻗﻞ صید ﺗﻮ رو ﺑﻪ ﻗﺒﻠﻪ ﻛﻦ
ﺷﻤﺮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻛﻦ