غنچه نشکفته ی سرخ اناروم
ماه روشن توی این شبهای تاروم
من تو دشت قلبه یار یه خانه داروم
اون نباشه لب ساحلوم‌بروم دریا نداروم
سخت بود واسه قلبم
از عشق تو کندن
هی توبه میکردم صد بار شکستم
ناز میکنم مو تو که خوابی
تو گوشت میگم برات لالایی
عطر تنت عطر تنم شد
نمیگم بهت من کمتر از گل