لفظید، همتون اَ دَم اکتید
بدهی دارم به همتون یه رفتن
قرمز جیغین، توو نما ولی سبزین
به زبون اومدم پُر شده کاسه صبرم
خیلی شبا نیست حالِ من خوب
ولی، مجبورم باشم قوی
صورتم کوه، اشکای من رود
ولی، مجبورم باشم قوی
گیج و خسته خیلی شبا بودم
مجبوراً خوابم پرید
بغض من ببین ماهِ پشتِ ابره
از دورم آهن ترین
مادر یادته قول دادم بهت من
نزارم بخوره تو دیگه آب توو دلت تکون
تو دادی یادم سرم بره نه قولم
واسه چیزی که میخوام باید غَلت بزنم توو خون
کشیدیم به دندون این بچه شیر کم جون
بزرگ شد و حالا پُر رو خودِ ترسو ترسوند
هُل دادیم توو میدون و سپر دادی دستم
شدم آلفا جلو میرم و دستِ منه فرمون
زورمو نمیگیرن این شبایِ بدو
سخت و سرد و طولانی
چرخِ من عادت داره به چوب
ما عاشق جنگ و طوفانیم
خیلی شبا نیست حالِ من خوب
ولی، مجبورم باشم قوی
صورتم کوه، اشکای من رود
ولی، مجبورم باشم قوی
گیج و خسته خیلی شبا بودم
مجبوراً خوابم پرید
بغض من ببین ماهِ پشتِ ابره
از دورم آهن ترین
کی بود، تو بگو کی موند؟
وقتی تنها گریه میکردم من کفِ شهر
حیرون کوچه هاش و، دستای پوچِ ما پُر
سکه دو رو داره اینم روی سگِ من
لفظید، همتون اَ دَم اکتید
بدهی دارم به همتون یه رفتن
قرمز جیغین، توو نما ولی سبزین
به زبون اومدم پُر شده کاسه صبرم
نبودم سیاست بلد ولی خب لازمم شد
میکنم آدما رو الَک، ناخالصن چون
هزار تا دلیل توو سَرمه روزا واسه سگ دو
با اینکه یکی کرده انگار توو طالعم تُف
یه وقتا باید بد شی، میمیره گرگت بی کینه
میلرزه دستام ولی، هنوزم مُهره میچینه
پُرم از ترس و تنش، همه چی آوار رو سَرم
یه حلقه توو قلبمه، رو لبم خنده ویترینه
میشه این شبای تاریکم یه روز پُر رنگ و نورانی
ما دیگه کَندیم اَ گله، فکر نکن لَنگ چوپانیم
خیلی شبا نیست حالِ من خوب
ولی، مجبورم باشم قوی
صورتم کوه، اشکای من رود
ولی، مجبورم باشم قوی
گیج و خسته خیلی شبا بودم
مجبوراً خوابم پرید
بغض من ببین ماهِ پشتِ ابره
از دورم آهن ترین
خیلی شبا نیست حالِ من خوب
ولی، مجبورم باشم قوی
صورتم کوه، اشکای من رود
ولی، مجبورم باشم قوی
گیج و خسته خیلی شبا بودم
مجبوراً خوابم پرید
بغض من ببین ماهِ پشتِ ابره
از دورم آهن ترین