روزای سختم گذشت
ولی خب بدتر اومد
من که کم نیاوردم
هربار میزدم لبخند بلند
تا دیدن از حرف پرم
خالی شد کم کم دورم
آره این تنهایی بود که باعث شدش که حرکت کنم
نه رفیق موند ، نه عشق ، تهش
دیدم واسه بقیه شد تنش
دیگه به کی میشه اعتماد کرد
جز خودم نکرد کسی دردامو کمش؟
غم انگیزه تو سینم سوخت
سر قدمای تکراری ردپام موند
چون خوش ندارم بکنم زخمامو کم
بشم لقمه چرب واسه نفع دیگرون
نگو که حرفام منطقی نبود
هرکی از راه رسید نیشخند بمون
میزنه میگه حاجی نشد پرونده جور
هنو که عقده ای موندی تو محلتون
نیستم شما رفیقای الکی رو باز
دست کم دارم قد تنهایی لاپام
عرف اینه که واسه رفیق ریشتو بزاری
نه یه تار ریش بزاری و منت بالاش
خالیه مغز و یه دل پر
یه دلی که از هرطرف شکست و مرد
ولی بیخیالش حاجی میگذره میره
تش خودتی و خدات پ بمون سرخوش
روزای سختم گذشت
ولی خب بدتر اومد
من که کم نیاوردم
هربار میزدم لبخند بلند
تا دیدن از حرف پرم
خالی شد کم کم دورم
آره این تنهایی بود که باعث شدش که حرکت کنم
نه رفیق موند ، نه عشق ، تهش
دیدم واسه بقیه شد تنش
دیگه به کی میشه اعتماد کرد
جز خودم نکرد کسی دردامو کمش؟
عاشق شروع دوباره واسه سگ دو زدنش
بیخیال حرف مردم بد شدن همه
راست برو قدماتو هنو مونده مسیرت
تا برسه به یه جا برات خورد کنن تره
نشو عصبی تو لحظه و انگیزه بده به دلت
اینجا هرکی غمگینه میشه یه طلسم
بس که حرفا سنگینه میشی له
باید بکشی بیرون و نری قاطی بقیه
پس میندازم سرو پایین توی ماشین
پی مسیری که بشه عقده هام عادی
ولی تو کجایی یه جاده صاف و خالی
واسه همینه که خوشیارو جا میزاری تو بیکاری
شده خیابونا خونت
نمیدونی چه عطر غذایی توی خونست
دلتنگ میشی یه روز برا ننه آقات
پس برو و بغلشون کن از قصد