شیراز رفتم یادت افتادم یاد تو هم آبه هم آتیشه
بغضم شکست دروازه قرآن رو سیلاب اینجوری شروع میشه
موندن دلیل محکمی میخواد وقتی واسه رفتن درا بازه
سعدی بخونی تازه میفهمی حافظ چرا دنیاش شیرازه
من پشت ردت راه افتادم تو تاج و تختم رو عوض کردی
قبل از تو تهران پایتختم بود تو پایتختم رو عوض کردی