چُنین گفت خدا، سوره‌ی اسرا بخوان (بخوان)
شود پاک از این خط شرارت جهان (جهان)
نمان بی‌صدا یار تو را زد صدا (صدا)
علمدار باش، در دل میدان بمان (بمان)
از همان روز که این لکه‌ی ناپاک
پا نهاده‌ست در این ارض مقدس
قبله‌ی اول
میان دو مثلث
آی! غیرت، زده فریاد:
که برخیز
جنگ کافی‌ست، ستم بس
با شرارت، طرف گشته،
شرف داشته هر کس
همه جز کبک،
که سر برده به برف و
بی‌خبر مانده از حیله‌ی کرکس
دلِ پر زخم زمین گفته کسی می‌آید
زده فریاد که فریادرسی می‌آید
نام او را به صد لفظ و زبان می‌خواند
لات‌ها را سر جای خودشان بنشاند
مدد يا مُنجيَ الأُمَم یا مُنجيَ العالَم مدد
غوثَ الصِعابِ و الشِّدَد یا مُنجيَ العالَم مدد
بني صهيونَ يقتلوا الأطفالَ يهدموا البلَد
فمتى ترفعُ العَلَم یا مُنجيَ العالَم مدد
تو «پایان شب سیه، سپید است» بخوان
در آن سوی سیاهی، ید بیضا ببین
این همان قصه‌ی فرعون و کودک کشی ست
در این نیلِ پُر خون، رجعت موسی ببین
یهودای زمان، همدل هامان شده
شروران زمین، مُهر‌ه‌ی این بازی‌َند
جهان، بار دگر، دید که این جانیان
به جانها و به خون، تشنه‌تر از نازیَ‌اند
رویَد از دامن این خاک پر از خون
باز هم شاخه‌ی زیتون
قبله‌گاه ست نه قتلگاه
خاک صلح است نه صهیون
دست شب رو شده تکلیف مشخص
موج و طوفان رسیده ست
از اقصی، به اقصای جهان
دلِ پر زخم زمین گفته کسی می‌آید
زده فریاد که فریادرسی می‌آید
نام او را به صد لفظ و زبان می‌خواند
لات‌ها را سر جای خودشان بنشاند
مدد يا مُنجيَ الأُمَم یا مُنجيَ العالَم مدد
(مدد ای منجی امت ها ای منجی عالم مدد)
غوثَ الصِعابِ و الشِّدَد یا مُنجيَ العالَم مدد
(ای فریادرس سختی ها و شدت ها
ای منجی عالم مدد)
بني صهيونَ يقتلوا الأطفالَ يهدموا البلَد
(اینک بنی صهیون ،کودکان را می کشند و خانه ها را ویران)
فمتى ترفعُ العَلَم یا مُنجيَ العالَم مدد
(پس کی پرچم بر می افرازی؟
ای منجی عالم مدد)