دیر وقته بیدارم با ته سیگارام
منو نگاه، سفید شد تار موم
ببین جفتمونم زندگی کردیم
تو با لب اون، من با لب خیابون
یه عاشق وقتی غرورش میشکنه
میشینه گوشه ی خونه، سیگار میکشه
ببین بی قرارتما
این بی قراریام چرا نیومد به چشمت
دیگه بی کس شدم من
سر توئه میخندن به زخمای بدنم
گفتی نداری تو، اینجوری اسیرت شدم
داشتم با پای پیاده برات وسیله میشدم
جلو چشات میلادت خودشو میزد
وقتی به اسم فامیل اون بهت زنگ میزد
ما قرار بود باهم بریم تو یه خونه
الان واسه کل شهر شدی خانوم خونه
خوشیات پیشه اونه، غماتو میاری واسه ما
امشب پیششی صدای تخت و فنرا
آتیشم میزنه میمیرم دیگه
ولم کردی، چون دردسرم ها؟
د لعنتی اینجوری نرو تو بغلش
غممو دید مادرم خم شد کمرش
نفسم بودی، ازم گرفتنت
اونکه گرفتت ازمن، بگیره نفسش
تواین شبا خلوتتو بهم نمیزنم گلم
حداقل به فکرمن باش عزیزم تو یکم
چی میکشم تو بی کسی به دادم نمیرسی
وقتی دست تو دستش رد میشدی یواشکی
نگاه تو دزدکی بود نگاه اون از رو هوس
خدا جونم دلم گرفت چرا نمیکشم نفس
خیلی به هم نزدیکنو چه لبخندی به من زدن
با یه عشق پولکی زندگیمو بهم زدم
باورش خیلی سخته، که عشقم با عشقش رو تخته
نمیفهمم چرا ولم کرد، اونکه عشقش این موهای لخته
هه! ازم یه دنیایی دوری
توکه عاشق این موهای خرمایی بودی
ولش که دیگه رفتم به باد
یه روز یاد من میفتی لای خنده هات
حالا هی بخند، دستاشو بگیر محکم
بخند به اشکای من
صدای من رو پخشه مسخره کن
همین بچه شده اسطوره ی مردم
همین بچه شده با صداش آرامش شبات
چقد گفتم نرو، با خنده هات
گذاشتی رفتی حالا تو بغل اونی
من دارم میبینم لباشو روی لبات
نگاه تو دزدکی بود نگاه اون از رو هوس
خدا جونم دلم گرفت چرا نمیکشم نفس
خیلی به هم نزدیکنو چه لبخندی به من زدن
با یه عشق پولکی زندگیمو بهم زدم